Geland

Ik zelf ben intussen ook geland in Merkelbeek. Mijn lichaam en auto waren afgelopen zondagavond (heel laat) al aangekomen en een paar dagen heb ik een beetje rondgelopen met het idee, wat is er gebeurd, wat doe ik hier, is Azzano wel echt geweest, waar zijn de andere beeldhouwers, en zeker… waar is het Italiaanse eten en de wijn rond het middaguur. Velen van jullie kennen deze gemoedstoestand ongetwijfeld bij de terugkeer na een paar dagen kunst-excursie naar bijvoorbeeld Londen, Berlijn of Venetië. Ik zal jullie overigens niet vermoeien met een beschrijving van de thuisreis met ellelange files en “horror-weer” op zondagavond op de autobahn. De kranten waren hierover duidelijk genoeg.

Wat nog bijzonder was op de laatste dag, was de vernissage.  Alle beelden van die twee weken –al dan niet af- worden dan buiten op bokken neergezet, lekker in het zonnetje. Hierna werden de kunstenaars een voor een uitgenodigd om iets over hun kunstwerk te vertellen. Hoe ze tot dat beeld waren gekomen, inspiratie,  in hoeverre de omgeving, hun gevoel of anderen daarin hadden meegespeeld of andere punten. Iedereen was vrij om zijn zegje te doen. Vervolgens vertelden Peter en Sonja onze leraren/begeleiders nog iets erover en mede cursisten konden ook wat zeggen. Met een glaasje prosecco daarbij was dat niet alleen heel gezellig maar ook leerzaam.  Peter had verteld dat ieder dat in zijn eigen taal kon doen wat voor de meesten Duits of Engels was. Ik had dat goed in mijn oren geknoopt en begon mijn verhaal in…. het Nederlands. Eerst verbaasde blikken, wat is dat, en toen glimlachen. Ik ben toch maar verder gegaan in Engels, mijn tweede taal. Een grap hoort erbij.

De dag hebben we afgesloten met een gezamenlijke drink en eet party met een beetje dubbel gevoel. Het was hartstikke leuk, nieuwe vriendschappen maar ook een afscheid voor langere tijd. De plannen zijn overigens gemaakt om volgend jaar te kijken of we (een deel van) de groep weer bij elkaar krijgen voor een workshop in Azzano.

Tenslotte…. Was het wat ik wilde en wat ik zocht….

Mijn doel van de cursus was tweeledig, werken in marmer en langere tijd werken zonder afgeleid te worden door computer, email, hond, tuin, duiken en alles wat er bij hoort. Ik had daarnaast verwacht en gehoopt op een leuke groep met gelijkgestemden, veel gezelligheid en rust (naast het kappen).

Ik heb veel meer gekregen dan ik had verwacht. Langere tijd min of meer continue aan een beeld werken is mij uitstekend bevallen. Geen afleiding van het dagelijkse besognes heeft me goed gedaan. Ondanks de thuisreis ben ik nog steeds zen…. De groep gelijkgestemden was veel meer dan ik gehoopt en verwacht had. Heel veel contact, small talk en diepgaande gesprekken. Daarnaast ben ik zeer tevreden over de begeleiding van Peter en Sonja, ik heb er zeker een paar goede vrienden en vriendinnen aan over gehouden en alleen al voor het eten tussen de middag ( Monika Bellisimo !!) zou ik graag terug gaan. Kortom, ik ben een gelukkig mens.

Ik heb overigens, nu ik weer rustig thuis ben, mijn foto’s nog eens bekeken (inclusief de foto’s die Mariek heeft gemaakt !!) en er aantal op de site bij gezet. De foto's zijn wat rommelig gerangschikt, oud tussen nieuw, volgende keer beter.. (sorry)

Dit is mijn laatste bijdrage. Dank voor alle reacties die jullie hebben gegeven. Leuk om te lezen en wellicht tot een volgende keer

Gegroet allen, Wolf