Campo d'Altissimo
17 mei 2016 - Castel d'Azzano, Italië
Intussen ben ik, na een voorspoedige rit zondag op de uiteindelijke plaats van bestemming aangekomen...Azzano, Campo d'Altissimo. Ver in de bergen, zeer rustig maar... met een bijzondere groep van tijdelijke en permanente bewoners.
Het dorp zelf telt ca 600 inwoners en heeft een "bijna" 19e eeuwse uitstraling. Volledig op de helling van de berg. Niets, maar dan ook helemaal niets is hozirontaal of recht.
Er is wel gewoon stroom en water, maar verder behoorlijk middeleeuws bijna. Als voorbeeld is de belangrijkste toegangsweg al een week dicht door een kleine aardverschuiving. Maar er is een tweede weg, smal, heel nauw, heel veel bochten die absoluut niet te overzien zijn met gekke italianen die altijd haast hebben. Een echte uitdaging, maar ik begin er aan te wennen.
Wat ook even wennen was, was het behoorlijk rustige begin van de cursus. Niet echt onze Noord-Europees benadering maar wel erg relaxed.
Ik had zondag bij aankomst al een aantal mensen leren kennen maar hoe het allemaal in elkaar stak, wie hoort waarbij en wie doet wat waarom (of waarom niet) was knap onduidelijk. Dus...laten gaan, "alles sal goed koom" zei een van onze historische figuren ooit.
Uiteindelijk bleek er een NL scholieren cursus op vertrek te staan en er waren een groot aantal personen aanwezig die regelmatig een of twee keer per jaar terug komen, buiten een cursus om en gebruik maken van de faciliteiten; sommigen al 10-15 jaar.
Nu na anderhalve dag hier heb ik gisterenavond het geheel hier ziiten overdenken.
Het is duidelijk dat de groep kunstenaars en "leraren" bijzonder gevarieerd is. Ik tel zo al acht laden. De omgangstaal is grotendeels Duits met beetje Engels waarbij een redelijk aantal van de "oudere garde" vlot Italiaans spreken. We hebben diverse keren samen gezeten.. grote lange tafel.. eten op Campo en in het enige restaurant in het dorp.. en samen koffie drinken. Wat ik heel typerend vind is de omgang onderling, heel vlot, makkeijk en heel open naar elkaar (wat ik van sommige nationaliteiten niet echt gewend ben : - ) Gewoon aanschuiven, geen vaste plaatsen en een babbel links en een babbel rechts. Over kunst, familie, hobby, en alles wat zo voorbij komt. Heerlijk om te ervaren.
Soortgelijke ervaringen heb ik ook meegemaakt op bijvoorbeeld Oerol en.. tijdens backpack vakanties. Een atmosfeer waar het goed toeven is.
Ik zie dat de zon schijnt.. de electriciteit is geloof ik uitgevallen, maar daar valt ook mee te leven.
Volgende keer wat meer over MARMER. en zo, het doel van deze werkvakantie.
Het dorp zelf telt ca 600 inwoners en heeft een "bijna" 19e eeuwse uitstraling. Volledig op de helling van de berg. Niets, maar dan ook helemaal niets is hozirontaal of recht.
Er is wel gewoon stroom en water, maar verder behoorlijk middeleeuws bijna. Als voorbeeld is de belangrijkste toegangsweg al een week dicht door een kleine aardverschuiving. Maar er is een tweede weg, smal, heel nauw, heel veel bochten die absoluut niet te overzien zijn met gekke italianen die altijd haast hebben. Een echte uitdaging, maar ik begin er aan te wennen.
Wat ook even wennen was, was het behoorlijk rustige begin van de cursus. Niet echt onze Noord-Europees benadering maar wel erg relaxed.
Ik had zondag bij aankomst al een aantal mensen leren kennen maar hoe het allemaal in elkaar stak, wie hoort waarbij en wie doet wat waarom (of waarom niet) was knap onduidelijk. Dus...laten gaan, "alles sal goed koom" zei een van onze historische figuren ooit.
Uiteindelijk bleek er een NL scholieren cursus op vertrek te staan en er waren een groot aantal personen aanwezig die regelmatig een of twee keer per jaar terug komen, buiten een cursus om en gebruik maken van de faciliteiten; sommigen al 10-15 jaar.
Nu na anderhalve dag hier heb ik gisterenavond het geheel hier ziiten overdenken.
Het is duidelijk dat de groep kunstenaars en "leraren" bijzonder gevarieerd is. Ik tel zo al acht laden. De omgangstaal is grotendeels Duits met beetje Engels waarbij een redelijk aantal van de "oudere garde" vlot Italiaans spreken. We hebben diverse keren samen gezeten.. grote lange tafel.. eten op Campo en in het enige restaurant in het dorp.. en samen koffie drinken. Wat ik heel typerend vind is de omgang onderling, heel vlot, makkeijk en heel open naar elkaar (wat ik van sommige nationaliteiten niet echt gewend ben : - ) Gewoon aanschuiven, geen vaste plaatsen en een babbel links en een babbel rechts. Over kunst, familie, hobby, en alles wat zo voorbij komt. Heerlijk om te ervaren.
Soortgelijke ervaringen heb ik ook meegemaakt op bijvoorbeeld Oerol en.. tijdens backpack vakanties. Een atmosfeer waar het goed toeven is.
Ik zie dat de zon schijnt.. de electriciteit is geloof ik uitgevallen, maar daar valt ook mee te leven.
Volgende keer wat meer over MARMER. en zo, het doel van deze werkvakantie.
Succes met het hakken. Gr. Marian en Falko